Mijn tienertijd was een fijne tijd, eentje die ik koester. De paardenverslaving werd met de jaren alsmaar groter. Samen met mijn broer spendeerde ik uren op de manege in de buurt. Ik kreeg er de kans om ook mijn steentje bij te dragen, wedstrijdervaring op te doen en begon ook met lesgeven.

Maar ik herinner me ook de allereerste lessen… Deze waarbij ik om de 14 dagen mocht gaan paardrijden ( samen met opa). De keren dat ik uren ervoor nerveus was … op welke pony of paard zou ik mogen rijden? De keren dat ik bang was toen het paard iets deed wat ik niet kende .

Gedreven en gepassioneerd was ik als jongvolwassene om elke beginnende ruiter sporttechnisch op weg te zetten. Ik was toen ook overtuigd van de volle waarheid en de wereld was nog lang niet zo digitaal als nu.

Ik was een denkende tiener, hield van een stevig gesprek , deed pogingen een luisterend oor te zijn voor anderen en …dat ben ik nog steeds. Alleen dat van de volle waarheid, neen dat niet meer… er is veel meer grijs, meer begrip, er zijn meer invalshoeken van waaruit ik een situatie benader. Ik denk niet zo graag in zwart of wit. Nuancering is aan de orde …( Dus dat heb ik dan ook verteld, mocht ik dat in een relaas toch vergeten…)

Als groeiend , steeds ontwikkelend wezen geef ik het beste van mezelf tijdens het begeleiden van kinderen en volwassenen, het behandelen van paarden , … in alle activiteiten die ik vorm geef.

Hoe waren jullie ervaringen als kind en tiener bij het starten met paardrijden? Was het ook allemaal heel erg spannend? Wat voor de lesgever evident is , is dat niet voor het kind of de volwassene die start met paardrijden.

Daarom proberen we steeds oog te hebben voor de leermogelijkheden, hoe klein die ook zijn.

Hoe benader je het paard? Hoe pak je de situatie aan indien het paard zijn kont draait? Waar let je op bij het dichtmaken van een neusriem? Wat is een kaptoom? Waarom gebruik je dat? Hoe wandel je met je paard op een veilige manier( zowel voor paard als ruiter…) , Hoe longeer je je paard? Waar let je allemaal op? Hoe pak je het aan?

Eens je de grote lijnen te pakken hebt, kan je telkens verfijnen. Toch is het belangrijk waakzaam te zijn om voldoende oog te hebben voor detail en ook dit te gaan meenemen in het begin van de trainingen. Details maken vaak het verschil voor de paarden. Ben je je bewust? Hoe sta je? Hoe voel je je? Hoe komt het dat het vandaag werkt met je paard en gisteren het voor geen meter liep?

Het meenemen van deze details, geeft vaak winst op lange termijn. Vaak moeten de kinderen te snel vaardigheden uitvoeren waartoe ze nog niet in staat zijn of waarvoor ze nog andere vaardigheden dienen te ontwikkelen. Dan is er vaak geen succeservaring. Denk bv aan houding en zit en daarbij op zoek gaan naar een goed contact. Ook al doen ruiters er iets langer over om beide te combineren, het nemen van deze tijd is belangrijk. Het is veel moeilijker om een fout af te leren .

Heb jij ook fouten geleerd waar je mee worstelt? Wil je eraan werken? Waar loop je precies tegenaan? Vind je een oplossing of goede begeleiding? Soms is het een zoektocht. Vaak is passend advies inwinnen belangrijk om stappen voorwaarts te kunnen zetten.

Heb je interesse in les met je eigen paard? Het is mogelijk om privélessen te plannen.

Denk je dat deze tekst voor anderen zinvol kan zijn, voel je vrij om hem te delen!

Van harte ,
Eline Laperre